2017 was een bijzonder jaar, dat begon met drie opdrachten tegelijk en een experiment waarbij mijn geliefde drie maanden in het buitenland verbleef. Een periode waarin mij nog duidelijker werd dat samenwerken essentieel is. Het werk verdelen omdat je het niet allemaal zelf kan doen (er zitten echt maar 24 uur in een dag), elkaar scherp houden, elkaar inspireren en elkaar aanzetten tot creativiteit, zijn belangrijk in het leven.
Mooie opdrachten dit jaar bij de Tweede Kamer, waar ik een reorganisatie mocht begeleiden en mijn Leven Lang Leren motto in opleidingsplannen mocht vormgeven.
Bij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunst heb ik deze zomer geholpen met het opzetten van de nieuwe master Non Linear Narrative en in november zijn mijn lessen professional practical skills weer gestart.
Het Midden Oosten speelde het hele jaar een rol. In februari organiseerden Nicolien en ik vanuit het Grote Midden Oosten Platform een tentoonstelling van het werk van de Jemenitische fotografe Thana Faroq. Ik schreef 7 artikelen over het Midden Oosten. Over Jemen, over Arabische letters in een interview met Lara Captan, over de jonge filmmaker Ahmed al Kuwaiti uit Bahrein. En halverwege het jaar nam ik het beheer van de social media van het Grote Midden Oosten Platform over.
Twee keer ging ik naar Parijs dit jaar, naar la Biennale des photographes du monde arabe contemporain. Deze biënnale laat een radicaal ander Midden Oosten zien dan dat wij in Nederland voorgeschoteld krijgen. Daarom wil ik deze biënnale in 2019 ook in Nederland laten zien. Met het IMA zijn we een samenwerking aangegaan en 2018 staat in het teken van fondsenwerving en het vinden van het juiste museum voor deze geweldige tentoonstelling.
Kunst uit het Midden-Oosten bracht mij dit jaar ook in Deurne, waar de kleine maar gebalanceerde tentoonstelling Beautiful Stranger te zien was bij Museum De Wieger. De tentoonstelling is een greep uit de Nadour collectie, die een goed beeld geeft van moderne kunst uit het Midden-Oosten.
En ik was ook in het Midden-Oosten, in mijn geliefde Libanon, samen met collega Sylva van Rosse. Daar hebben we nagedacht en plannen gemaakt, voor het Grote Midden Oosten Platform en voor onszelf.
Ook in de boeken die ik las en de films die ik zag dit jaar, stond het Midden Oosten centraal. De mooiste twee boeken waren De Zoon van de Verhalenverteller van Pierre Jarawan en de debuutroman Memories Of A Last Summer van Yasmine al Rashdi. En het boek waar ik het meest van geleerd heb dit jaar is Arab Dawn van Bessa Momani, waar collega Mark Snijder een treffende recensie over schreef.
Volgend jaar, 2018, hoop ik op mooie opdrachten waarbij ik mijn kennis en ervaring in en met het Hoger Onderwijs en internationalisering kan combineren. En op opdrachten waarbij ik nuance en menselijkheid in het debat over het Midden-Oosten kan brengen. Maar vooral hoop ik op veel samenwerking, zowel binnen het platform als daarbuiten. Om deze wereld een stukje mooier te maken.
Mijn jaar in een plaatje is gemaakt door Vanya Lambrecht Ward
